je donkert je stem
ik heb je gezien
nooit was er
schaduw van anderen
je straalde een
eigen fel licht
een sterk gezicht
met fonkelende ogen
waarin blauw en groen
net dat tikkeltje bruin
moesten gedogen
je lach is innemend
en parelt je tanden
handen gebaren
de taal van je lijf
je donkert je stem
als je vraagt of ik blijf
mijn handen zijn open
met liefde gevuld
ik mocht met je lopen
die droom werd geduld
maar de waarheid bouwde
teveel schaduw van schuld
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 07-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘je donkert je stem’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.