kleedden liefde te veel uit

wil melker

de argumenten kamerbreed
muren verf je licht doorzichtig
gordijnen schuiven de moraal
het uitzicht is voorzichtig

ik mocht het slapen bij je leren
woonde je toen nog niet uit
eerst tasten, voelen en proberen
je lichaam was voor mij de bruid

we lieten ons niet meer bekoren
kleedden liefde te veel uit
de verbazing hebben we verloren
in het zweten van de huid

want donker zag geen warme tranen
liet schreeuwen slechts als passie zien
zachte handen openden de ramen
voor een nieuwe liefde heel misschien