vleugels gespreid

wil melker

hoog in de lucht
zie ik je glanzen
vleugels gespreid
een horizon rijker

je ogen waren
leger dan de put
waaruit je klom
vanaf de bodem

handen raakten muren
voeten klommen
geleden weg, ontvelden
in het pijn verdrijven

wanhoop was je touw
de strop zou adem blijken
verstijfd van kou wilde
je het leven grijpen

je bent herboren
met je handen open
de cellen afgebroken
lucht is eindelijk vrij