ik breek je veren
vleugel maar mijn
lieve nul, ik breek je
veren als je neerstijkt
op mijn woorden en
ze gaat vermoorden
stuk onbenul
dat geen gevoel geeft
aan de zinnen omdat
je bang bent je te laten
raken diep van binnen
je lach is nonchalant
denkt wetenschap naar
eigen hand te zetten
om een ander dieper in
het graf te kunnen leggen
jouw kuil is al gegraven
niemand zal je dragen naar
je laatste rust omdat je hen
de lust al hebt ontnomen samen
met jou eeuwigheid te dromen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 06-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘ik breek je veren’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.