INLOGGEN
«»

Aan de Vecht 1760

Voor Constant

Ik loop
Langs de Vecht
En mijn schoen
Raakt het gras
En een plas
Weerspiegelt
De zon en jouw gezicht
Dat als vanzelf met me mee
Deint in het licht
Met de golven
Van de rivier

Was het hier of ginds
Dat jij mijn hand
Naar jouw lippen bracht
En in vervoering
De woorden sprak
Die mij
Voor altijd, altijd
Aan jou hechten?

Was t gisteren of vandaag
Of een eeuw geleden
Dat wij
Langs de Vecht
De liefde beleden
Tussen theehuis en rivier
Onder deze wilg of deze vlier?

Afstand, plaats of tijd
Maken niet uit
Als ik mijn ogen sluit
Gaat de zon onder
En mijn gedachten
Halen jou dichtbij
En zo dichtbij
Ben jij van mij
Altijd van mij.

van Belle 1760

Emka


Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 05-01-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Marion Kleuters
Actief sinds: 03-10-2014Informatie bij het gedicht:

Dit gedicht is geschreven als een verwoording van Belle van Zuylen's geheime liefde voor Constant d' Hermenches. Het hoort bij Verboden Liefde. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Aan de Vecht 1760’ van Marion Kleuters zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.