INLOGGEN
«»

Verboden liefde 1760

Voor Belle

Ik mag niet met jou leven
Dat zou pas leven zijn
Ik verlang met heel mijn wezen
En heel mijn hart doet pijn.

Wij houden de conventie
Van eerbaarheid in acht
Maar in correspondentie
Is een andere wet van kracht.

Daar kunnen onze geesten
Vrij van alle plat fatsoen
In alle vrijheid feesten
Een brief kan alles doen

Wat de moraal ons heeft verboden
Op papier zijn we niet geknecht
Daar bevredigen we onze noden
Echte liefde is nooit slecht.

En schrijf ik in mijn brieven
"ik vlei me aan je voeten"
Dan verzucht ik als ik eindig
Om je mond weer te ontmoeten.

In twee werelden blijven we leven
Maar in de geest zijn wij steeds een.
Als onze brieven zijn gebleven
En iemand zal ze lezen

Komen wij opnieuw tot leven
Zal onze liefde weer bestaan
En ons eeuwig leven geven
Gelijk de sterren, de zon en de maan.

Van Constant 1760

Emka



Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 05-01-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Marion Kleuters
Actief sinds: 03-10-2014Informatie bij het gedicht:

Dit is een van twee gedichten over de verboden liefde van Belle van Zuylen en Constant d' Hermenches zoals beschreven in Belle's verzamelde brieven met de titel: Ik heb geen talent voor ondergeschikheid. Ik heb de gedichten geschreven ter gelegenheid van een speciale dag in 2009 op Slot Zuylen waar gedichten over Belle werden voorgedragen. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Verboden liefde 1760’ van Marion Kleuters zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.