in warme straten

wil melker

je was in blauw
licht in je ogen
de donkere tinten
aan je lijf bewogen

je lachte zon
in warme straten
kusten we het
sprookje dat begon

we hebben zee
gezien met vloed
aan onze voeten, ze
schuimde ons ontmoeten

we proefden zout
in afscheid nemen
met lippen winddicht
op elkaar gekust

geen woorden meer
in blik en zwaai en
na een laatste tedere
aai is er het heden weer