onze handen elkaar verontrusten
buiten zie ik de prunus
gevallen, verkreukt en gebleekt
door een zon die de lente vergeet
en schuilt achter wolken
het naderend groen
vraagt om de zomer
een warme wind maakt me in
donkergroen ruisen steeds lomer
daar aan de voet
van die boom wil ik rusten
samen met jou terwijl onze
handen elkaar verontrusten
maar ik ben een dromer
nog is het voorjaar te koud
in de stap naar de zomer
is er altijd een klein onophoud
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 04-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘onze handen elkaar verontrusten’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.