ik streel de glazen stad
fragmentarisch zie ik jou
puzzel knoop en touw
uit weinig weten, hoe kon
ik jouw essentie zo vergeten
ik beeldde je in glas
de vormen kende ik maar pas
en je verscherfde op slag
ik kan gevoel niet
kleuren, weet niet
wat er gaat gebeuren
als ik je aan de wereld toon
je bent onwezenlijk schoon
in mijn ogen schijnt je ster
steeds lichtere bogen
ik neem je onder handen
het huid op huidcontact
kent vele misverstanden
ik streel de glazen stad
waar jij het leven hebt gehad
de breuken komen acheraf
hun sterren ben je eindelijk zat
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 04-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘ik streel de glazen stad’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.