nam golvend je souplesse mee

wil melker

ik greep lijnen, brak ze
hoekte zo emoties
de achtergrond werd niet
te bont en vloeide uit in wit

ik zag je ogen in gezicht
rondde recht in kleur
overlopend schilder ik humeur
contrasterend in jouw fine fleur

jij bent nu frank en vrij
in de momenten dat lente warmte
geeft, ik boog voor recht door zee
nam golvend je soplesse mee

de waarheid is een paddestoel in
roze morgenstond, die kan niemand ons
ontnemen, laat de wereld ons onthemen
voor niemand bang gaan we de eigen gang