het ezelskakebeen laat klappen
ze hebben ons gebonden
met normen en hun waarden
staan gelezen in de aarde
wij hangen U nabij
wij zijn niet vrij
belast met zonden die in het
aardse paradijs nog niet bestonden
leven met die schaduw zo nabij
is het groei
die bloei noodzakelijk maakt
die ten koste van de zwakken
het ezelskakebeen laat klappen
gemarteld en bespuuwd
droeg Jij je doornenkroon
bespot met hoon om
maar je macht te breken
want liefde was jouw toon
voor naasten die elkaar beminden
dat was wat hen niet zinden
de kruisiging je lot
maar Jij bent opgestaan
hebt de steen weer weggerold
hun macht zal breken omdat
liefde haar heeft uitgehold
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 03-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘het ezelskakebeen laat klappen’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.