bloeit in lenteachtig komen
ik zie hoe ze je slopen
met ogen zonder handen
totaal geen mededogen
je huid was gaaf in
onschuld en ervaring leek
je soms te braaf
ze hebben je gepeld
de schillen van herinnering
in jaarringen ben je geteld
maar in de kern
bleef je ferm staan
innerlijk onaangedaan
ze hebben je verwond
maar jij bent heel gebleven
met sterke wortels in de grond
je bloeit in lenteachtig komen
het zomert al en groei maar uit
tot één der schitterendste bomen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 03-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘bloeit in lenteachtig komen’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.