het vroegrijpe rood

wil melker

ik kus je
het aards paradijs
de hemel die
ons heeft ontbroken

altijd was er
het vage vuur
waarin een misstap
in pijn werd gewroken

jij was de rib
die God heeft genomen
ik voel het gemis van
wat mij is ontnomen

de cyclus is rond als
de maan er weer staat
in eeuwigdurend herhalen
blijft ons verlangen steeds stralen

kom vlug mijn lief
biedt de appel maar aan
je slang is al dood, geef mij
nu de kans in het vroegrijpe rood