de kavel leek gaaf

wil melker

ik bouwde een huis
van jouw muren, maar
jij woonde inpandig
voelde je niet thuis

het dak is te laag
de fundering niet grondig
de kavel leek gaaf, maar
het geluk bleek kortstondig

we richtten ons in
over smaak viel te twisten
voor we het wisten
had alles jouw kleur

mijn vorm zat in ruimte
de vrijheid van zicht
door het licht van de ramen
gaf zon alle warmte aan samen

maar jij bleef alleen
in het huis van je dromen
nooit ben je verder
dan je eigen muren gekomen