hoorden stilte in geluid

wil melker

ik ontmoette zacht
je lach, de deur
was al ontsloten
ik kon zo naar boven
wetend dat je me verwacht

in je ogen zag ik voorjaar
de sneeuw en vorst voorbij
kou hielden we buiten
in de zon achter de ruiten
voelde de lente zo nabij

we kusten keer op keer
en juist die rust
buitten we uit door
luisteren zonder woorden
hoorden stilte in geluid

het was geen sprookjesfeest
elkaar vertellen hoe
het is geweest, de dagen
zonder fee en paddestoel
het vale mos in een kaal bos

maar samen brachten
we de warmte mee
die winter liet ontdooien
we lachten lente naar elkaar
in een liefdevol ontplooien