besmeurd maar toch onaangedaan
ik zag je schoenen staan
besmeurd maar toch
onaangedaan wachtend op
de stap waar ze voor gaan
je hebt ze uitgeschopt
je voeten weggestopt
in het geitenwol van sokken
zachtheid en hun warmte lokken
we lopen niet meer paralel
voeten kennen nu de wegen wel
en gaan hun eigen gang
niet bang om uit de pas te lopen
jij bent geschoeid en schrijdt
al in een andere werkelijkheid
de zonnigste manier om elkaar weer
te ontmoeten blijft toch op blote voeten
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 02-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘besmeurd maar toch onaangedaan’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.