de wind zong het blauw

wil melker

ooit was je vrij
ik kende nog niemand
je vloog zonder binding, ik
aarde een zoekplaats voor mij

in steden schiep tijd
ruis van de mensen
hun ziel en de lijven
gestapeld in hoge verblijven

de wind zong het blauw van
de hemel, je wolkte in dromen
een einder voorbij, bleef
tijden onvindbaar voor mij

ik voelde je adem versnellen
voorspelde je vluchten en
dook in herkenbare luchten
we pasten nog zonder verstellen

kom in mij wonen, je
lichaam geaard, maak je vrij
uit je dromen, onze zielen
vliegen al eeuwen gepaard