een vouw denkbeeldig strijkend
ik zag je staan
je groette me
in dat gebaar
ontmoetten we elkaar
mijn hand voor even
langs je heup
een vouw
denkbeeldig strijkend
de wind verwaaide
zacht je haar
je lippen waren rood
wat vochtig daar
je likte met je tong
uitdagend langs je tanden
je glimlachte de zon
pakte zacht mijn handen
ik droeg je schaduw
toen we weer vertrokken
ze sleepte niet over de grond
je droeg daarvoor te korte rokken
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 01-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘een vouw denkbeeldig strijkend’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.