jaagt nu het kwaad de zinnen aan

wil melker

ik heb het boek opengedaan
het zwart van bladzijden gelezen
waar wit eens had gestaan jaagt
nu het kwaad de zinnen aan

in het ruisen van mijn bloed
fluisteren de echo's hun relaas
haat klopt in de slapen van mijn
hoofd een gevaarlijk rode waas

letters dansen voor
mijn ogen hun macaber lied
de waarheid wordt gelogen
de werkelijkheid herkent haar niet

drift had passie moeten geven
liefde maakte soms ruim baan
ik bood je alles en mijn leven
om met je door te kunnen gaan

de hoofdstukken zijn nu gesloten
verhalen al in twee-voud opgemaakt
in afscheid hebben we alsnog besloten
dat onze liefde niet is uitgepraat