ogen kleurden leven tot boeket

wil melker

ik ken je in het
dag en nachtgevoel
ogen als juwelen die
fonkelend het duister strelen

je leeft in licht
schaduwt tussen sluiers
waar wij huizen in paleizen
van emoties, pure lust

je sluit om passie
nog intenser te genieten,
de volle lippen vochtig rood
bloot om te verdiepen

was het onschuld dat je bood
de afgelegde kleding waar je
jeugd in meeging onthulde de
volwassen warmte van je schoot

je handen plukten bloemen
ogen kleurden leven tot boeket
ik heb me samen met je op het
marmeren liefdesaltaar neergelegd