handen vol herinnering

wil melker

je was vertrokken,
uit mijn zicht je stem klonk
verder weg dan ik vermoedde

ik proefde een vakantieland
het springen uit de band
je kaart kon niets vergoeden

ik dacht mijn handen
vol herinnering zag je
warme lach je witte tanden

ik streelde je met pijn
liefde die ging bloeden omdat
we niet meer samen konden zijn

ik zie het harde vonken
in je ogen, het zachte heb
je al te lang moeten gedogen

ik wil je rauw
je horen smeken om genade
ik wil je overgave ik wil jou