de toekomst laat je open

wil melker

woorden eindigen en
puntjes geven aan waar
jij niet verder wilde gaan

de toekomst laat je open
in je zinnen is de spanning
zeker niet aan het verlopen

vaag zijn de bekentenissen
die ik in witte regels lees
het missen is er steeds geweest

je profileert geen
afscheid in een zwaai die
bol staat van de jovialiteit

je glimlach raakt me aan
je laat je blik niet voor
een laatste keertje gaan

waarom heb ik dan
het gevoel dat ik al bijna
zeker weet wat jij bedoelt

die puntjes op het einde
van de zin luiden voor mij
niet onverwacht het einde in

de toekomst laat je open
omdat je weet dat het
voor ons is afgelopen