hoe in jou de zon opging

wil melker

in het wegdek klinkt
je stem, hoor je grommen
als de banden brommen
gierend lachen in de
bochten, als we wachten
voor het rode licht druk ik
snel een kus op je gezicht

in mijn blik vooruit
zie ik overal je ogen
je lichaam nodigt uit
een hand die wuift
je felle blonde haar
gouden krullen zullen altijd
je aanwezigheid onthullen

een stralend middelpunt
die aandacht is gegund
ik heb je steeds gemogen
en wil altijd bij je zijn
door je lach heen kijken
weten wat je moet verbijten
voor de schone schijn

ik heb je liever dan
je ooit zult weten,
nooit zal ik vergeten
hoe in jou de zon opging
de grijze lucht verving
op uitzichtloze dagen
jou zal ik op handen dragen