waar wilde bloemen bloeien

wil melker

ik heb je nooit
zien lachen in de
barsten die je toont
wel wuiven jonge planten
je verlangen en je droom

ik leg mijn handen
op je warme steen
de zon kust er de uren
de nacht valt rauw
en straalt immense kou

ik voel je
scheuren als je koelt
de zaden dwarrelen
naar de plek die
jij geopend hebt

je glooit het naakt
tot hellingen waar
wilde bloemen bloeien
vult dalen met het gruis
waar leven op kan groeien

je sprak voor ik
geboren werd met
het rotsvaste vertrouwen
nu fluister je met wind dat
ik je vlakte kan bebouwen