we zijn in de hemel geweest

wil melker

je klampte aan
vleugels vluchtten
richting horizon
de tijd voorbij
die nooit begon

een eerste klapwiek
en de lucht ging dragen
een opgaan zonder vragen
zo lang gewacht op de
bevrijding van de nacht

we raakten ijlte en de rust
om samen te gaan praten
wisten van elkaar de scherpte
om te raken, kozen woorden
die weer liefde maakten

we zijn in de hemel geweest
hebben de aarde gevoeld
in zijn glansende kleuren
geluk ruikt andere geuren
en tijdloos werd ons feest