Domein van dromen

wil melker

blauw is de lucht
geen zuchtje wind
in de zomer van herinnering

een kind speelt
zorgeloos met water
wat schelpen en veel zand

zacht ruist de zee
zijn zonnemelodie uit
het eeuwige getijdenlied

pas later wordt
het strand domein van dromen
liggen wij uren hand in hand

natuurlijk licht verbrand
want wie van liefde weet
vergeet waarvoor we zijn gekomen

vlinders fladderen voor ons uit
als wij het duin passeren
de laatste kussen om het af te leren