deze aardse reis

elze schollema

Ik heb het zomersgrijs aanbeden
door bladeren de lucht gezien
zoals alleen maar kan in zomerse taferelen
en zowaar jij mijn pracht die schittert
als de avond die op ons wacht

en wijl wij in de schemer de zachtheid
van het leven vlinderen ruist het bos
onze muziek toen wij voor het eerst
in het gele stro in naaktheid elkander hebben gekust

hoe zou vergeten voelen als jij voor altijd
aan mijn zij zou zijn – gewandeld op de avenue
waar jij nog preuts je rokken hield toen de
wind op mijn bevel jou gaf een koele bries


Het carillon leeft in klanken voort en speelt
je naam dapper en zo wijs – en als ooit wij
samen schouwen naar de hemelpoort zal
ik Amor danken dat ik met jou mocht maken
deze aardse reis