In spinnentouw verweven

elze schollema

In spinnentouw verweven vlocht
ik duizend draden puur van zilver
met hier en daar een glinster
gekleurder dan de morgenzon
die met gouden haren
onze liefdesweb bereiken kon

het paradijsje van ons saam
was behangen met romantiek
dat wanneer de schemermaan
door de takken scheen onze namen
schreef op muren ondoorzichtig

ik krijtte je naam op wanden o zo hoog
en letterde je liefde op je mond
jouw handen boetseerden mij als klei
en eer de morgenstond haar vleugels
spreidde waren onze zinnen voor
eeuwig en één dag getekend
in jouw lieve lach