Zes hoeden en een grijze sjaal

elze schollema

Mag ik jou dragen

Vragen en liefhebben
dat de duinen ons dansen
de schermen achter de paviljoens
de kleur dragen van je ogen

het vroege toch ook al oud augustus
remt mijn drang om in jouw vlucht
het gelag te zijn van mijn rijpe daad
waarin jij mijn appels mocht plukken

glazen vullen, bottelen – het geven
van een fooi - ach ik laat het leven achter
dat me bracht tot wanhoop en ik ongevraagd
desondanks jouw liefde mij wou laten
dragen door zes hoeden met een grijze sjaal