Jij spiegelt gemis

wil melker

jij spiegelt gemis


ik heb verbaasd
de duiven zien stijgen
langzaam verdwijnend
in einders naar keuze

nadat armen
zacht wiegend wuifden
handen met vingers
als teken gekruist

ja jij was thuis
ver van applaus
dat ik mocht oogsten uit
onze woorden zinnen en strofen

wij hebben alles gedeeld
behalve het leven
dat wiel spaakte en werkt
op deze momenten echt tegen

jij spiegelt gemis
van de hand op je schouder
maar je weet dat mijn warmte er is
al voelt die misschien op afstand wat kouder