Hij liet me voelen wat liefde was.

Verkruissen

Hij liet me voelen wat liefde was. Groene ogen waar je zijn liefde uitzag, versierd met een stralende lach. Sproetjes die je in zijn gezicht zag. Met bruin rossig haar wat wild zo schattig was.
Hij hield me altijd vast ook als iedereen erbij was.
Zijn trots straalde eraf. Altijd was hij bij me overdag en het liefst ook in de nacht.
We waren maatjes en stapelverliefd. Nog zo verliefd sinds de eerste dag dat ik zijn stralende glimlach zag.
Hij was de gene waar ik alles in zag ondanks zijn gebreken ik nog steeds verliefd op hem was. Hoe vaak we ook ruzie hadden we blijven bij elkaar, anders brak ons hart. Hij was de gene wie de hoop nooit in mij opgegeven had, Hij had altijd voor me blijven vechten met alle pijn die hij ook had in zijn hart.

Ik gaf hem een groot deel van mijn hart die hij in zijn eigendom heeft bemacht