afstand
De afstand groeit,
daardoor ben ik vermoeid.
Jij en ik konden goed praten,
nu zitten er in onze gesprekken gaten.
Nu staat er tussen ons een muur,
hierdoor is mijn stemming constant zuur.
Ik wil weer in jou buurt zijn,
weer met je lachen om wat gein.
Met je praten zoals een tijdje terug.
Alsjeblieft wil je mij nog laten komen terug?
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 19-04-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
H.L. (Actief sinds: 19-04-2014)
Informatie bij het gedicht
Hou de mensen van wie je houdt bij je, maar stop ze niet in een gouden kooi!
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘afstand’ van H.L. zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.