INLOGGEN
«»

Alleen gesproken

Leunend in vensterbank staren naar oneindigheid buiten.
Regen gevangen in lamplicht op uitgestorven plein.
Afwezige blik verraad steeds afdwalende gedachtes.
Hopend, dromend, liefde te vinden, eenzaamheid ontvluchten.
Slaap niet kunnen vatten, nacht schrijdt onverminderd voort.
Haar naam herhalend in gedachten, slaken verlangende zuchten.
Uitkijkend, fantaserend naar het eerste moment van samenzijn.
Gesprekken over dagelijkse zaken en innerlijke wensen.
Juist normale dingen uitgelicht, simpelheid, het leven gewone mensen.
Het voelt vertrouwd, doch mijlenver verwijderd, toch al erg fijn.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 12-04-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Tristan Thomasson
Actief sinds: 03-04-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Alleen gesproken’ van Tristan Thomasson zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.