Een gemiste kans
Nee, ik durf nu niet te gaan.
Dan voel ik me zo verlegen.
Dan voel ik me zo raar.
Onmogelijk om te vergeten.
Ik wil bij je komen als je alleen staat.
Want tussen je vrienden komen vind ik echt raar.
En dan heb ik het gevoel dat iedereen naar me kijkt.
Terwijl we gewoon houden van elkaar.
Nu sta je daar alleen.
Ja, nu moet ik gaan.
Ik ga een stap verder.
En moet gewoon verdergaan.
Ik stap, ik loop.
Maar toen iedereen naar me zit te kijken als een lelijke gans.
Toen ben je bij je vrienden gegaan.
****! Een gemiste kans...
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 13-03-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
staysingle (Actief sinds: 12-03-2014)
Informatie bij het gedicht
ja, wel raar over die gans maar niks rijmde er op
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Een gemiste kans’ van staysingle zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.