Sensibel

Kleiserlei

Sensibel

Zeg maar niets meer,
mijn vergaande allerliefste,
je woorden vallen op mijn eens zo zachte huid.

Voel maar niets meer,
mijn toenmalige bestaan,
het kwaad in je woorden heeft me al te veel pijn gedaan.

Ruik maar niets meer,
mijn gewenste vergeet –me- nietje,
de wortel van onze bebloemde liefde is in de vervreemde wereld opgegaan.

Hoor maar niets meer,
mijn woorden gekleed in grief,
de begeerde klankspelletjes zijn met de tand des tijd vergaan.

Proef maar niets meer,
mijn tranen gevuld met schimmen van een verleden,
het zout blijft kleven op het tikken van de klok.

Doch zie beheerst en vluchtig mijn tere woorden op papier,
een afstotende reünie van een heftige liefde en erosie,
gekoesterd en opgeborgen in mijn hart.