Uit de sleet van het bestaan

wil melker

 je hebt het
 goed gedaan
 ook ik was
 opgesloten

 jij hebt
 mij gebroken
 uit de sleet
 van het bestaan

 samen
 verder gaan
 de wortels
 weer gescheiden

 zonder snoeien
 konden we niet
 bloeien verdorden
 we binnen het jaar

 jij durfde te snijden
 liefde pijn te laten
 lijden om zo te
 overleven met elkaar

 ik dank je voor
 dit liefdevol gebaar
 jij hebt ons gered op
 eigen voeten neergezet