INLOGGEN
«»

Stilte met het koude gezicht

 kom met me mee
 of zal ik je dragen
 het land is zo leeg
 zonder leven en vragen

 overal steen
 de wind zingt zijn lied
 langs ravijnen en neuriet
 refreinen alleen alleen

 heb muren gebroken
 voegen gewrikt
 liet eenzaamheid komen
 uit leegte in dromen

 nog zijn we gebonden
 de wereld vergruist
 het licht in het glas
 versplintert tot zwart

 kom met me mee
 want alles verbrokkelt
 scherft in mijn handen
 rafelt aan alle verbanden

 nog zijn we samen
 met de dood in het zicht
 boven lokt ijlte wenkt
 stilte met het koude gezicht

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 18-02-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Stilte met het koude gezicht’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.






Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.