Stilte met het koude gezicht
kom met me mee
of zal ik je dragen
het land is zo leeg
zonder leven en vragen
overal steen
de wind zingt zijn lied
langs ravijnen en neuriet
refreinen alleen alleen
heb muren gebroken
voegen gewrikt
liet eenzaamheid komen
uit leegte in dromen
nog zijn we gebonden
de wereld vergruist
het licht in het glas
versplintert tot zwart
kom met me mee
want alles verbrokkelt
scherft in mijn handen
rafelt aan alle verbanden
nog zijn we samen
met de dood in het zicht
boven lokt ijlte wenkt
stilte met het koude gezicht
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 18-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Stilte met het koude gezicht’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.