Mijn mond was goud

wil melker

 brak ik het glas
 verstarde ik je beeld
 vervloek je mij
 voor wat ik gaf

 mijn mond was goud
 mijn ziel zo breekbaar
 als de jouwe aandacht
 was voor jou niet oud

 ik heb je kracht gezien
 je talenten voelen groeien
 zag de pijn verdwijnen
 waardoor je niet kon bloeien

 samen hebben we gevonden
 wat verborgen was een diepte
 die door angst en zorgen
 nooit het zonlicht zag

 waarheid schonk een vorm
 die je niet verwachtte
 de gedachte had je weggestopt
 omdat het voelde als verkrachten

 je bent heus niet alleen
 jij past nog in mijn leven
 het deel dat jij voor ogen hebt
 kan ik helaas niet geven