Je ogen spugen vuur

wil melker

 ik zie je als
 mijn goddelijke vrouw
 je trotse blik laat alles
 achter je de hoeven
 spatten vonken ik brand me
 want je ogen spugen vuur

 je rijdt de eeuwen langs
 van keizers en wat pauzen
 je lapt ze aan je laars
 een luchtig tussendoor met
 witte wijn want macht wordt
 geserveerd met vele sauzen

 je blik is weids maar
 alle kathedralen zuchten
 van gezemel over luchten
 het aardse paradijs wordt slijts
 teveel verwachten god als
 super koning van zijn eigen hemel

 je slaat de hengst
 en zweept hem verder op
 voelt zijn intense hitte in je kruis
 lacht dan het nederige klootjesvolk
 uit in het geven van de sporen
 hun leven zal je nooit kunnen bekoren