Glimlachte de tijd voorbij

wil melker

 ik zag je ogen
 je glimlachte
 de tijd voorbij
 in raadsels

 ik voelde
 je verlegenheid
 onzekerheid zo
 tasbaar in je woorden

 het jeugdige
 in jou bekoorde
 omdat onschuld
 bij je verschijning hoorde

 ik proefde
 overgave in het
 strelen van je handen
 passie glansde in je tanden

 je sluiers vielen
 in een puzzel neer
 maar na de laatste
 was je er niet meer

 ik heb de stukjes
 terug gelegd
 de tijd heb ik vergeten
 jouw raadsels zijn me bijgebleven