Een transparant gedichtenbeeld

wil melker

 voor mij
 ben je van glas
 je woorden zijn
 aan het breken
 wat je was

 een transparant
 gedichtenbeeld
 gedachten onderweg
 bestendigen
 in licht verveeld

 je bent gelezen in
 blikken van opzij
 een solitair
 met voeten in de wereld
 je handen komen dichterbij

 ik slijt je passen
 op het pad dat
 uitgelopen overbleef
 en zich opnieuw
 als weg voordeed

 jouw route naar
 een leven dat verrijst
 uit middelmatigheid dat
 negatieve krachten schoont
 en van creaties droomt