De zaag jankt het profiel

wil melker

 heb mijn tuinen ingericht
 in de kleuren van mijn leven
 ik streel de wind met mijn muziek
 in rotsen gaat mijn stemming leven

 heb mijn handen leeg
 een helling vol beloften
 mijn ravijnen zijn te geef
 daar stort ik de gedrochten

 mijn hamers zingen vormen
 de zaag jankt het profiel
 uit de ogen spreken normen
 maar hun geest is nog dociel

 ik polijst ze met mijn ogen
 kus de toekomst op hun wang
 hun liefdes hebben ze gelogen
 de intimiteiten waren dwang

 hier staat hun trots te tanen
 het leven is verbeeld
 mijn verdriet verliest de tranen
 die ik met niemand heb gedeeld