INLOGGEN
«»

De woorden dringen aan

 je ademde verlangen
 mijn liefde kuste huid
 ik streelde zacht je lippen
 ze nodigden me bloedrood uit

 ik zocht nacht en vond
 in het lichter worden
 van de morgen de huivering
 van passionele kracht

 we lieten sterren vallen
 wasten samen met de maan
 we versmolten teder na het
 kraaien van de eerste haan

 ik moet je weer zien lopen
 je bent nu te dichtbij
 je leeft gewoon in mij
 dan is er niets te hopen

 moet je laten gaan om
 weer te kunnen schrijven
 ik kan niet bij je blijven
 de woorden dringen aan

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 18-02-2014

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De woorden dringen aan’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.