De halve waarheid

wil melker

 ik liet je los
 maar zit nog vast
 uit donker
 had ik licht genomen
 maar in mijn dromen
 bleef ik nooit alleen
 omdat jij verscheen

 je hand
 was snel gegrepen
 je warmte voelde blij
 ik kon met jou
 het eenzaam zijn vergeten
 als ik je nodig had
 je was er steeds voor mij

 jij gaf de vrouw
 in mij gestalte
 verliefd werd ik op jou
 je wilde mijn verlangen
 ik wilde wel
 jij was niet vrij

 ik leef de halve waarheid
 je diepste pijnen ken ik niet
 ik moet eerst vrij zijn
 om die te verwerken
 anders wordt jouw liefde
 mijn verdriet