Beminde mij zo innig
als een luipaard
zo wellustig
krabde je de oude
wond weer open
striemde rug
met lange halen
liet in je wulpse spel
mijn bloed weglopen
het ging je niet te snel
je dorst was buitenzinnig
je beminde mij zo innig
en wat tikkeltjes te fel
hebben toch het eindpunt
nog gevonden dropen toen
gebroken af alleen je staart
zwiept nog heel opgewonden
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 18-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
29/09/2010
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Beminde mij zo innig’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.