Die melodie zal zinnen zeilen

wil melker

 al een tijd lang
 hoor ik kinderkoren
 breken takken in
 verbaal geweld van
 bomen die maar niet
 tot lente willen komen

 ik kan geen rots
 verpulveren zoals ijs,
 mijn waterstromen
 worden steeds gespleten
 door obstakels
 op hun lange reis

 ooit gaan ze weer
 samen vloeien
 in de delta bij de zee
 water zal zichzelf herkennen
 in het kuiven van de golven
 rollen de herinneringen mee

 dan zullen klanken woorden
 fluisteren in vroegere muziek
 in samenzang van kinderkoren
 vlaagt een orgel vaag een lied
 die melodie zal zinnen zeilen
 naar nog onbekend gebied