Daar louter ik begeren

wil melker

 ik blaas glas tot scherven
 die venijnig openhalen wat eens was
 gerinkel van herinneringen

 meet volume
 van het gas dat glas doet bollen
 in de ruimte die jij gaf

 glazen beelden tollen
 draaien sokkels in vernieling
 knappen als een ruit

 ik pas niet
 in de transparante tolerantie
 en breek uit

 geef mij de hel
 de geilheid van de stoeipoes
 kerels met verhitte koppen

 daar louter ik begeren
 leef me in uit hete lust
 passie om het uiterste te leren

 wonden boeien in
 het pijnlijk schroeien tot op het bot
 waarom gaat alles steeds kapot

 ik lijd aan leven
 in het spelen met de dood
 alleen pijn maakt me nog groot