Bloot en onbedekt

wil melker

 er schilfert verf van
 het uitzicht op gisteren
 vloeren kraken je
 de toekomst tegemoet

 nog nooit heb je
 de sloten horen vallen
 de klik is nieuw
 de deur sluit alles uit

 je woonde zomaar ergens
 je trok de muren aan
 een jas die altijd paste
 waarheen je ook kon gaan

 die jas is nu kapot
 de kou dringt door de gaten
 je voelt je bloot en onbedekt
 er zijn geen andere maten

 de koffer is maar half vol
 je kleding blijft hetzelfde
 de dubbele bodem is in tact
 met foto's en herinnering

 zij zullen weer de steden zien
 die wortels gaan ze zoeken
 je zult ze nooit op kunnen doeken
 ze zijn van jou ook ongezien