Mocht rusten op je hand
ik fladderde wat traag
koos willekeurig bloemen
ik dacht de hemel vaag
verdwaalde toen en nam
je hulp maar al te graag
mocht rusten op je hand
die me verbaasde
om zijn zachtheid
de zon scheen roze
aan de overkant
we zagen kleine dingen
lachten naar elkaar
ontdekten hoe we zonder
woorden konden zingen
dansten als een paar
ik leerde jou
weer kijken naar
wat je dacht te zien
jij gaf me mijn verbazing terug
een toekomst heel misschien
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 18-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Mocht rusten op je hand’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.